begrijpt de oceaan
het land dat zij gladstrijkt en verzacht
hecht zij waarde
aan de mineralen die zij onttrekt
aan schelpen die ze hamerde
beenderen die ze kauwde
hout dat ze zoog
ijzer dat ze zoutte
ziet de oceaan haar kleur
omgevormd vloeibaar kristal
als geschilderd door de zon
en bestoven door het slik
tot zij wordt
grijs en bruin
blauw en zilver
sprankelend groen schuim
terwijl zij groeit en krimpt
zonder meer te letten op
het lijden van mensen
dan het aanbieden van de gave van haar lied
dat neuriet in opmerkelijke tevredenheid
of huilt in diepe durende droefheid
voelt de oceaan de vorm
van elke berg die ze bevat
hoe sommigen van haar slanke torsos
met de zachtste wentelende stromingen
of door het slaan van menig storm
paden klieft en kanten rond
grotten uitlepelt en hoekjes maakt
waar het leven toevlucht vindt of vernietiging
plant de oceaan haar lessen
stilte zonder rust
licht in de duisternis
hoe zij het leven voedt
en hoe zij het eindigt
zonder meelij of berouw
devorah major
