Rose Vandewalle here in the studio when we recorded the poems included in the different anthologies we are working on. Her she is reading her poems from Love in Holland and Flanders. She reads in a fragile, faltering voice which renders all the emotion that went into the writing of the poem. During the evening at the Permeke library she read Always at the bottom of the steep stairs

So today I post another of her love poems.
Wanneer ik zijn kamer betreed
valt op hoe overstuur hij is
zijn ogen schichtige vissen in een vijver

hij kan me niet meer thuisbrengen
geeft na enig aarzelen toe dat dit
de heerlijkste dag is van zijn leven

nu ik hem kom bevrijden
en hij reikt me zijn pols
waarrond de band met identificatie

dat het oorlog is, verkondigt hij
en hij met eigen ogen heeft gezien
hoe mensen om zich heen

gebrandmerkt en afgevoerd werden
tranen van angst slaan om
in tranen van vreugde
*
Wenn ich seine Kammer betrete
fällts auf wie durcheinander er ist
seine Augen kopfscheue Fische in einem Teich

er kann mich nicht mehr nach Haus bringen
gibt nach einigem Schwanken zu daß dies
der herrlichste Tag seines Lebens

jetzt da ich komme ihn zu befreien
und er reicht mir seine Hand
worum das Band mit der Identifikation

daß es Krieg ist, verkündigt er
und er mit Augen gesehen hat
wie Menschen um ihn herum

gebrandmarkt und abgeführt werden
Tränen von Angst schlagen um
in Tränen aus Freude
*
When I enter his room
it's obvious how disturbed he is
his eyes shy fishes in a pond

he can not place me
admits after a few hesitations that this
is the most delightful day of his life

now I come to liberate him
and he offers me his wrist
around it his identification strip

that it is war, he declares
and that his own eyes have seen
how people around him

were branded and deported
tears of fear turn into
tears of joy