 |
| © sms:foto duisburg/rhein 2011 |
Lucienne waiting and listening with full attention? and a bit tense, but happy.
The following poem is a declaration of love to her city and the river that flows through it. English translation will follow one of these days.
Een laken van water
bij de monding van de stad:
zo blijft de Schelde
Achter in mijn geheugen.
Nu en dan donkert het licht
in alle dingen
Op de rand van herinnering.
Zo effen, een wolk in een spiegel,
is het zicht op mijn verleden.
Regen wijst er de schade aan
en stilte, voorgoed ophanden,
groeit als klimop
Naar een uitzinnig zwijgen.
Ik kom er bij tussenpozen
aanstonds tot mezelf.
No comments:
Post a Comment