Translation of Humphf-John Sinclair

"humphf"                       door John Sinclair

voor big red

ze zeggen monk

kon de muziek niet spelen. ze zeggen,

monk, hij gelimiteerd

door zijn eigen visie

& kan gewoon niet juist spelen. monk,

hij te raar. zijn muziek

klink niet juist, en hij staat op

& danst

terwijl hij speelt,

als een jakhals predikant

op een revival bijeenkomst

in een oude tent in north carolina.

ze zeggen monk klinkt te veel

als een hoerenkot pianist

uit een pre-haarlem getto

volgestouwd met afvalligen uit donkere bossen

& vrouwen & gokkers,

straat-niveau intellectuelen. ze zeggen

monk, wat is dat voor rotzooi

die je probeert te spelen, je kan het

gewoon zo niet doen,

jij te gek baby,

dat gedoe ben jij niet. & monk,

in zijn oneindige kennis

& wijsheid, flasht een grijns

van achter de piano,

schudt zijn gat op de kruk,

en legt een paar akkoorden neer

van hoogste genialiteit,

geeft het over aan de tenor speler

& staat op om naast de piano te dansen,

wat meer van de oude north carolina boogaloo 

translation: A.S.

Jazzpoetry by John Sinclair

Before the performance, John Sinclair, takes time out to sit and be quiet. He turns inwards and then without  papers or books he speaks, delivers his texts in true San Francisco poetry style. Here defending the Blues.








 
 "humphf"                by  John Sinclair           

for big red                   

they say monk    

couldn't play the music. they say,    

monk, he limited    

by his own vision                         

& just can't play right. monk,    

he too weird. his music    

don't sound right, and he gets up    

& dances                         

while he's playing,    

like a jackal preacher    

at a revival meeting    

in an old tent in north carolina.                         

they say monk sound too much    

like a whorehouse piano player    

from some pre-harlem ghetto    

stuffed with back-woods renegades                         

& sporting women & gamblers,    

street-level intellectuals. they say    

monk, what is that shit    

you trying to play, you just can't                         

do it that way,    

you too way out baby,    

that stuff ain't you. & monk,    

in his infinite knowledge                          

& wisdom, shoots a grin    

from behind the piano,    

wiggles his ass on the stool,    

lays down another few bars                         

of utter genius,    

turns it over to the tenor player    

& rises to dance beside the piano,     

some more of that old north carolina boogaloo           

*
Even great poets have to enjoy their nicotine  out in the street on a rainy night...