POEZIE IS…
Poëzie is alles, vermomd als weinig.
De marge, natuurlijk, de stalbezem,
het afzuigsysteem. Poëzie is die ene keer
dat je je laat gaan, en het roer overgeeft
aan een ziektekiem. Vers verval,
benedenstroomse taal om van angst
te gillen onderweg. Aankomen, klaarkomen,
aangedaan en klaargestoomd. Dampend
als een ongeval op asfalt in de hitte.
Het niet meer weten, bijna-dood-ervaring
en dan het licht van onbenoembare
zaligheid. Poëzie is een mantra,
galmend in je lijf dat al haar ego’s wist.
Monniken in een klooster vol afleiding.
Afdwalende gedachten die je vooral niet
dempen wil. Poëzie is eindeloos onthouden,
veel herschrijven omdat je onvoltooid bent
in het diepste van jezelf.
Geen romantisch geblaat is poëzie
over een verdwaalde aboriginal in de outback,
maar de vondst van een leeg bierflesje
in het rode zand, met haar achter taal verholen
slangen. De gevaarlijkste ter wereld.
Poëzie is eerder Australië dan Europa,
liever de woestijn dan de outback,
een continent van verlatenheid waar iemand
toch is komen wonen. Poëzie is de roep
van dwaas avontuur. Een albatros
die gered moet worden. Niet door hem te bezingen.
Poëzie is art de vivre als een appellation contrôlée.
Geen etiket is poëzie, geen partij, geen brief,
maar een PS.
PS. Vergeet het beeld van de naaimachine,
met vingerhoed voor het ontsporen.
Haute couture is voor de catwalk
en haar terreur van anorexia nervosa.
Bart Stouten
*
Poetry is ...
Poetry is everything, dressed up as hardly anything.
The margin, of course, the stable broom,
the exhaust system. Poetry is that one time
you hang loose, and pass the helm
to a sickening germ. Fresh falling apart,
lower-stream language to scream out
one's fear along the way. Arriving, coming,
touched and all steamed up. Fuming
like an accident on asphalt in the heat.
This not knowing anymore, near death experience
and then the unspeakable light of
bliss. Poetry is a mantra,
booming in your body, erasing all its egos.
Monks in abbeys filled with diversions.
Wandering thoughts you by no means
want to quench. Poetry is endless remembering,
rewriting a lot because you're unfinished
at the core of your being.
No romantic bleating is poetry
about a lost aboriginal in the outback,
yet finding an empty beer bottle
in red sand, with its behind language hidden
snakes. The most dangerous in the world.
Poetry rather is Australia than Europe,
rather dessert than outback,
a continent of loneliness where someone
nevertheless came to live. Poetry is the call
of foolish adventure. An albatross
to be saved. Not by singing him.
Poetry is a way of life like an appellation contrôlée.
No label is poetry, no party, no letter,
but a ps.
ps. Forget the image of the sowing machine,
with a thimble in case of derailment.
Haute couture is for the catwalk
and its terror of anorexia nervosa.
No comments:
Post a Comment